[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ka atenco. Hodiaû estas en çio nur politiko, kara filo.
Memkomprene, post tiu banditaîo Romeo devis fu¸i al
Mantovo kaj plu ne revenis.
Tio estas eraro, elpuÿis Sir Oliver. Mi petas pardo-
non, Padre, sed tiel ne okazis. Julieta amis Romeon, sed
la gepatroj volis devigi ÿin edzini¸i al grafo Pariso
Ili sciis ja kial, konsentis la maljuna paroÛestro. Ro-
meo estis ribaldo kaj estis partiano de Mantovo.
Sed antaû la edzini¸o al Pariso pastro Lorenzo havi-
168
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
gis al ÿi pulvoron, por ke ÿi falu en ÿajnan morton, kon-
tinuis Sir Oliver.
Tio estas mensogo, diris impete Padre Ippolito.
Tion patro Lorenzo neniam estus farinta. Sed vero
estas, ke Romeo ekatakis Parison surstrate kaj hakvun-
dis lin. Eble li estis ebria.
Pardonu, patro, sed tio estis tute alie, protestis Sir
Oliver. La vero estas, ke oni Julietan enterigis. Romeo
super ÿia tombo trapikis Parison per glavo
Atendu, diris la panoÛestro. Unue tio ne okazis su-
per la tombo, sed surstrate proksime de la monumento
al la Skaligeroj. Kaj due Romeo ne trapikis lin, sed nur
dishakis lian ÿultron. Hometo, mortigi iun per glavo ne
çiam sukcesas. Nur provu tion, juna sinjoro!
Scusi, oponis Sir Oliver, mi vidis tion tuj çe la pre-
miero sur scenejo. Grafo Pariso estis en duelo vere tra-
pikita kaj mortis surloke. Romeo opiniante, ke Julia es-
tas vere morta, venenis sin en ÿia kripto. Tiel estis, Pa-
dre.
Ba ne, murmuris patro Ippolito. Li ne venenis sin.
Li fu¸is en Mantovon, amiko.
Pardonu, Padre, insistis pri sia pravo Oliver, mi
vidis tion per çi tiuj okuloj mi sidis ja en la unua vico!
En tiu momento Julieta veki¸is kaj vidinte, ke ÿia ama-
to Romeo estas morta, ÿi ankaû prenis la venenon kaj
mortis.
169
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Kion vi opinias, koleris Padre Ippolito. Mi miras,
kiu faris çi klaçojn. La vero estas, ke Romeo fu¸is en
Mantovon kaj la povrulino Julieta pro aflikto super tio
iomete duonvenenis sin. Sed tio estis nenio, cavaliere,
nur tiel infaneca; mi petas vin, ÿi havis apenaû dek kvin
jarojn. Mi scias tion de tiu Lorenzo, juna sinjoro;
memkomprene, mi estis tiam tia ragazzo, montris la
bona pastro proksimume unu ulnon super la tero. Ju-
lietan oni poste forveturigis al ÿia onklino en Besenza-
na, por ke ÿi resani¸u. Tien alveturis al ÿi grafo Pariso, la
manon li havis ankoraû en banda¸o kaj vi scias, kiel es-
tas en tia kazo: rezultis el tio kolosa amo. Post tri mona-
toj ili geedzi¸is. Ecco, signore, tia estas la vivo. Mi mem
partoprenis la edzi¸feston kiel akolito en blanka surpli-
seto.
Sir Oliver sidis iel konsternite. Ne koleru, patro, li
diris fine, sed en la angla teatraîo ¸i estas multoble pli
bela.
Pastro Ippolito eksnufis. Pli bela! Mi ne scias, kion
belan vi vidas en tio, se du junaj homoj sin mortigas.
Estus doma¸e pri ili, juna sinjoro. Mi diras al vi, pli bele
estas, ke Julieta edzini¸is kaj havis ok infanojn, kaj kiajn
infanojn, uleto: kiel bildetoj.
Oliver neis la kapon. Tio ne estas plu la samo, kara
Padre; vi ne scias, kio estas granda amo.
La eta pastro mediteme palpebrumis. Granda amo?
170
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Mi pensas, ke ¸i estas, se du homoj scias toleri sin dum
la tuta vivo & sindone kaj fidele & Julieta estis rara sin-
jorino, kara sinjoro. xi edukis ok infanojn kaj servis al sia
edzo ¸is la morto. Do çe vi oni nomas Veronon urbo de
Julieta? Tio estas de vi angloj ege bela, cavaliere. Sinjo-
rino Julieta estis vere eminenta edzino, Dio donu al ÿi
eternan gloron.
Juna Oliver rekonscn¸is el la distreco. Kaj kio okazis
kun Romeo?
Tiu? Mi eç ne scias bone. Ion mi aûdetis pri li. Ha,
jen mi scias. Li enami¸is en Mantovo al filino de iu mar-
kizo kiel li nur estis nomata? Monfalkone. Montefalko
aû iel simile. AÛ, cavaliere, jen estis io, kion vi nomas
romantika amo! Li eç forkondukis ÿin aû kio tio estis
ege romantika historio, sed detalojn mi forgesis; mi pe-
tas vin, tio okazis en Mantovo. Sed onidire ¸i estis ia
passione senza esempio, ia supermezura pasio, sinjoro.
Almenaû oni rakontis tiel. Ecco, signore, ne plu pluvas.
Sir Oliver levi¸is en sia tuta embarasa alto. Vi estis
treege afabla, Padre. Thank you so much. Çu mi povus lasi
ion çi tie & por viaj malriçaj paroÛanoj, li murmuris,
ru¸i¸ante kaj ÿovante sub la randon de telero manple-
non da zekenoj.
Aj, aj, kosterni¸is Padre Ippolito kaj managitis, kia
ideo, tiom da mono por peceto da salamo el Verono!
Io estas ankaû por via historieto, rapidis diri la juna
171
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Oliver. ¯i estis eh, ¸i estis tre, tre mi ne scias, kiel
tion diri. Very much, indeed.
En la fenestrojn de la paroÛejo inundis sunradioj.
[1932]
172
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Sinjoro Hynek Ráb el Kufôtejn
injoro Janek Chval el Jankov ankoraû ne rekonscii¸is
Sel la surprizo. Mi petas vin: venis, aperis, subite en-
falis çi tien vizite sinjoro bofilo, kaj kia bofilo, bonvolu
nur rigardi: li havas germanajn pantalontubojn kaj ma-
¸arajn lipharojn, nu nekontestebla grandsinjoro; kaj jen
la maljuna sinjoro Janek kun refalditaj manikoj dume
helpis çe bovin-akuÿo. Kia pridonaco, pensas la malju-
na sinjoro embarasite, kial diabloj lin portas al mi?
Nur trinku, sinjoro Hynek, li trudis fervore. Estas
nur çi tiea vino, kvin jaroj pasis, de kiam ¸in alverturi-
gis judo el Litomëôice. En Prago vi trinkas la cipran, çu?
Tian kaj alian, diris sinjoro Hynek. Sed mi diras al
[ Pobierz całość w formacie PDF ]