[ Pobierz całość w formacie PDF ]
signifan rigardon en la okulojn de sia kunulino.
La virino en atlasaîoj ekridis per mallonga, seka rido.
Vintra tago estis fini¸anta. En saloneto, kies fenestroj do-
nis vidon sur la straton Krolewska, en eleganta kameneto,
çirkaûita de fera, arte aran¸ita kradaîo, ardis karboj en tia
kvanto, ke, ne tedante per tro granda varmego, ili povu nur
eligi çirkaûen agrablan varmon.
Antaû la kameno staris kanapeto, tegita per amaranta da-
masko, kaj malalta brakÿego sur balancarkoj, kovrita per flor-
desegna tapiÿo, kun piedbenketo, sur kiu trovigis bele brodita
longorela hundeto.
Sur la kanapeto duone kuÿis gracia virino en nigra vesto
kun lar¸a blanka strio malsupre. Sur la brakse¸o, apogante la
malgrandajn kaj elegante vestitajn piedojn sur la piedbenke-
to, facile balanci¸adis alia virino en moda vesto el violkolo-
ra atlaso, kun multe da veluro kaj fran¸oj de tia sama koloro;
ÿi havis sur si ne¸oblankan kolumon, butonumitan per gran-
da ore kadrita kameo; ÿiaj flaveblondaj haroj estis kombitaj
alte super la frunto, iom superÿutitaj per apenaû rimarkebla
polveto el blanka pudro, kaj per longaj torditaj faskoj ili pen-
dis malsupren sur la ÿultrojn, bruston, kolon kaj manojn, kiuj,
192
MARTA
eLIBRO
blankaj kaj malgrandaj, elÿovi¸is el la blankaj manumoj kaj,
interplektitaj sur la atlasa tuniko de la vesto, brilis per gran-
da brilianto de unu sola, sed tre multekosta ringo.
La saloneto, en kiu trovi¸is tiuj du virinoj, ne estis vasta,
tial des pli frapis la okulojn la eleganteco de ¸ia aran¸o. Sil-
kaj kurtenoj pendis super la du grandaj fenestroj kaj ornamis
la altajn pordojn; larga spegulo revidigis en si la starantajn
apud la muroj grupojn da malaltaj kaj molaj mebloj, sur la
kameneto staris granda bronza horlo¸o, kaj la tabloj kaj ta-
bletoj portis sur si kristalajn vazojn plenigitajn de floroj,
ar¸entajn sonoriletojn, çizitajn bombonujojn, kandelabrojn.
Tra la lar¸e malfermita pordo oni povis vidi la kovritan de
krepusko apudan çambron kun pargeto kovrita de ÿvelmola
tapiÿo, kun ronda polurita tablo en la mezo kaj kun super ¸i
pendanta granda vitra rozokolora globo, kiu entenis en si
lampon. Delikata bonodoro de oran¸eriaj kreskaîoj, kiuj floris
sub la fenestroj, plenigis tiun malgrandan lo¸ejon; proksime
de la kameneto, sub ÿirmo de verda ekrano, staris tablo kun
porcelana servico kaj kun restaîoj de videble îus man¸itaj
frandaîoj.
La virinoj, kiuj sidis antaû la kameneto, silentis. Iliaj viza-
¸oj, lumitaj de la rozokolora brilo de la ardantaj karboj, ha-
vis karakteron tute malegalan.
Marta tenis la kapon klinita al la kuseno de la mola kana-
peto, ÿiaj okuloj estis duone fermitaj, la manoj pendis senfor-
te sur la nigra vesto. La unuan fojon post multe da monatoj
ÿi tuÿis per la buÿo bongustan kaj abundan man¸aîon, ÿi tro-
vi¸is en atmosfero sufiçe varma, meze de belaj kaj harmonie
interkonformigitaj objektoj. La varmo de la çambro kaj la de-
likata bonodoro de la floroj ebriigis ÿin kvazaû drinkaîo. Nur
193
MARTA
eLIBRO
nun ÿi eksentis, kiel forte lacigita ÿi estas, kiom da fortoj for-
prenis de ÿi la malvarmo, malsato, mal¸ojo, maltrankvileco
kaj batalado.
Duone kuÿante sur la mola meblo, çirkaûita de varmo, kiu
penetris ÿiajn membrojn, kiuj longe suferis de malvarmo, ÿi
spiris malrapide kaj profunde. Rigardante ÿin, oni povus diri,
ke ÿi silentigis en si çiun penson, ke ÿi forigis de si la turmen-
tantajn fantomojn de zorgoj kaj doloroj kaj, mirigita de la
senbrueco, bonodoro, varmeco kaj beleco de çi tiu nekona-
ta paradizo, en kiun ÿi venis, ÿi ripozis antaû nova malsupren-
i¸o en la malluman abismon de ÿia sorto &
Karolino per lar¸e malfermitaj, atentaj, penetremaj okuloj
rigardis sian kamaradinon. xiaj blankaj vangoj estis kolorigitaj
de freÿa ru¸o, la buÿo havis koloron de koraloj, la mallumaj
okuloj havis brilon junan kaj viglan. La freÿeco de çi tiu viri-
no tamen ne estis plena. Çio en ÿi estis juna kaj almenaû ÿajne
serena, krom la frunto. Sur çi tiu frunto okulo sperta en lega-
do sur homaj viza¸oj povus rimarki postesignojn de longa kaj
ankoraû ne finita historio de vivo, de koro, eble eç de kon-
scienco. Dum la viza¸o estis juna, freÿa, bela, la frunto sola es-
tis velkinta kaj duone maljuni¸inta. ¯i havis sur si apenaû
videblajn, sed densajn fadenetojn-sulketojn, inter la nigraj
brovoj kuÿis senmova kaj videble jam por çiam tie fosita sul-
ko. Malgraû la freÿeco de la vangoj, la karmina koloro de la
lipoj kaj la riçeco de çi tiu virino, la esprimo de ÿia frunto
povus veki çe atenta kaj kompetenta esploristo de homaj vi-
za¸oj tri sentojn: malkonfidon, scivolecon kaj kompaton.
De kelke da minutoj inter çi tiuj du virinoj regis silento.
Marta la unua ¸in interrompis. xi levis la kapon de super la
194
MARTA
eLIBRO
kuseno, sur kiu ÿi apogis sin antaû momento, kaj, direktan-
te sian rigardon sur la kamaradinon, ÿi diris:
Via rakonto, Karonjo, forte min mirigis. Kiu povus supo-
zi, ke sinjorino Herminio iam agos kun vi en tiel kruela ma-
niero! xi, kiu vin ja edukis, kiu, kiel ÿajnas al mi, estas eç via
proksima parencino &
Karolino apogis la ÿultrojn al la dorsa arkaîo de la brakse¸o
kaj, pli forte premante per sia malgranda piedo la hundeton
sur la piedbenketo, ekbalancis pli rapide sian elegantan luli-
lon. Kun malgranda rideto sur la lipoj kaj kun okuloj rigar-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]