[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ostatecznie temperament psa. Testy przeprowadzone w siódmym tygodniu życia pozwolą
hodowcy Z dużą dozą prawdopodobieństwa określić przyszły charakter malca i wybrać dla
niego odpowiedni dom.
Kiedy szczeniak znajdzie się w nowym domu, jego kontakty z domownikami, obcymi
ludzmi, gośćmi powinny być tak sympatyczne, jak to tylko możliwe. Nowi właściciele
powinni unikać, jeśli to możliwe, zbyt ostrego karcenia malca zarówno krzykiem, jak i
wymierzaniem zbyt mocnych kar fizycznych. Pomiędzy ósmym a jedenastym tygodniem
szczeniak poznaje uczucie strachu. Toteż, jeśli w tym okresie doświadczy zbyt silnego strachu
lub bólu, stanie się nadmiernie lękliwy i wyprowadzenie go z tego stanu może być bardzo
trudne. Nowy właściciel musi bardzo delikatnie traktować malca w tej fazie rozwoju,
chroniąc go przed wszelkiego rodzaju urazami. W tym okresie warto udać się z malcem do
2
lekarza weterynarii nie w celu dokonania jakiegokolwiek nieprzyjemnego zabiegu, ale po to
tylko, aby lekarz obejrzał go po przyjacielsku. W trakcie takiej wizyty warto dać pieskowi
jakiś smakołyk, a potem spokojnie udać się do domu. To bardzo ważne, aby ten pierwszy
kontakt z weterynarzem, którego psy na ogół nie darzą sympatią, odbył się w takich
bezstresowych warunkach.
Faza ustalania hierarchii (12 do 16 tygodni)
Mniej więcej w tym wieku psiak przestaje być szczeniakiem, a staje się młodym
dorosłym. Czuje się już zadomowiony w swoim nowym otoczeniu. Często nadmiernie
zażywa wolności i otrzymuje przywileje, których nie miałby nigdy pozostając w gniezdzie z
matką i rodzeństwem, lub żyjąc w stadzie dzikich czy zdziczałych psów. Patrząc z naszego,
ludzkiego punktu widzenia, wciąż postrzegamy takiego dwunaste- czy
szesnastotygodniowego psa jako szczeniaka i tolerujemy w jego zachowaniu rzeczy, których
nigdy nie zaakceptowali byśmy u dorosłego psa. Zupełnie zapominamy o tym, że psy
rozwijają się znacznie szybciej niż ludzie. A przecież - skoro nie akceptujemy zuchwałości
dziesięcio- czy dwunastolatka, nie powinniśmy zatem tak łatwo zezwalać na nią
podrastającym szczeniakom.
Tę fazę rozwoju nazywa się często fazą ząbkowania - zmiany zębów. Charakteryzuje
się ona nieodmiennie gryzieniem wszystkiego, co popadnie. Psiak w tym okresie zaczyna
czuć się coraz bardziej pewny siebie i próbuje ustalić wstępnie hierarchię stada, w którym się
znalazł.
Dr Ian Dunbar z Kalifornii próbował ostatnimi laty ustalić, w jaki sposób przebieg
socjalizacji z psami i z ludzmi szczeniąt w wieku między dwunastym a osiemnastym
tygodniem życia wpływa na pózniejsze zachowania dorosłego psa. Jego doświadczenia
obejmowały wizyty szczeniaka w psim przedszkolu, gdzie małe psy uczyły się opanować lęk
na widok tych dużo większych. Duże zaś uczyły się zachowywać delikatnie w obecności
małych. Program przedszkola obejmował wprowadzenie szczeniaków w sytuacje, z jakimi
przyjdzie im się zmierzyć w dorosłym życiu, jak choćby lekarska kontrola pazurów, oczu,
uszu czy gruczołów okołoodbytowych. Cała rodzina, nie wyłączając dzieci, była zapraszana
do udziału w takich przedszkolnych spotkaniach. Właściciele uczyli się jak sprawić, by psiak
reagował na ich komendy - chodz, stój itd. Psia młodzież uczyła się natomiast przebywania z
dziećmi. Tymi nad wyraz ruchliwymi, obdarzonymi piskliwymi głosami istotami, z którymi
nigdy nie wiadomo, co też im strzeli do głowy, i nigdy nie wiadomo - czy już się trzeba bać,
czy może bronić się.
Okres pomiędzy dwunastym a osiemnastym tygodniem wybrano z następujących
3
powodów:
1. Lekarz weterynarii nie zgodzi się, aby młodszy niż dwunastotygodniowy szczeniak
stykał się z innymi psami, ze względu na kwarantannę poszczepienną.
2. Kiedy szczeniak ukończy osiemnaście tygodni, w jego organizmie zachodzą
znaczące zmiany. U samców rośnie poziom testosteronu. Zmienia się nie tylko ich
nastawienie do innych psów, ale i nastawienie innych psów do nich. To naturalne - przestają
być szczeniakami.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]