[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dodać nazwę użytkownika (np. kuba@ftp://ftp.mojserwerftp.com.pl).
Jeżeli podasz nazwę użytkownika (patrz drugi przykład, opcja ), to zostaniesz
poproszony o wpisanie hasła dostępu do serwera FTP dla tego użytkownika.
2. Po zalogowaniu się w celu odszukania interesującego Cię pakietu oprogramowania
możesz skorzystać z następujących poleceń.
wyświetla zawartość bieżącego katalogu.
zmienia bieżący katalog na katalog o podanej nazwie
(przykładowo, ). Jeżeli chcesz powrócić
do katalogu nadrzędnego, to powinieneś skorzystać z polecenia .
3. Wpisz polecenie (aby upewnić się, że plik zostanie przesłany w postaci
binarnej).
4. Aby pobrać plik zlokalizowany w katalogu bieżącym, wpisz polecenie
, gdzie parametr odpowiada pełnej nazwie pobieranego
pliku. Aby np. pobrać aplikację o nazwie whichman (zakładając, że /pub/Linux/
apps/doctools jest obecnie katalogiem bieżącym), powinieneś wpisać polecenie:
5. Po zakończeniu pobierania wykonaj polecenie .
Zanim uruchomisz polecenie , upewnij się, że bieżącym katalogiem jest katalog,
w którym docelowo chcesz umieścić ściąganą z serwera FTP aplikację. Alternatywną
metodą jest (już po uruchomieniu ncftp) posłużenie się poleceniem . Przykładowo
aby zmienić lokalny katalog bieżący na /tmp/abcapp, powinieneś wykonać polecenie
.
U
Jeśli tylko jest to możliwe, aplikacje używane w systemie Fedora Core warto instalować
z pakietów RPM (pliki z rozszerzeniem .rpm). Jeśli jednak pakiet RPM nie jest dostępny,
żądane oproogramowanie może istnieć w postaci pakietów innego formatu.
Załóżmy, że właśnie pobrałeś z internetu kilka plików, których nazwy pełne są różnych
cyferek, kropek, oznaczeń, gzów i innych tarów i z pewnością zadajesz sobie pytanie,
co to wszystko znaczy? Nie musisz się jednak przejmować nie jest to tak skompli-
kowane, jakby się na pierwszy rzut oka wydawało.
Zdecydowana większość powszechnie spotykanych skompresowanych plików zawierają-
cych aplikacje dla systemu Linux jest nazywana zgodnie z konwencją nazw pakietów
oprogramowania określoną przez zalecenia organizacji GNU. Poniżej podano kilka przy-
kładów nazw pakietów zgodnych z tą konwencją:
Powyższe przykłady reprezentują kilka różnych pakietów tej samej aplikacji. Nazwą tego
pakietu jest . Po nazwie następuje zestaw liczb określających wersję pakietu,
w naszym przypadku jest to (numer głównej wersji to , po którym następuje numer
podwersji oraz uaktualnień ). Po numerze wersji występuje kropka, po niej umieszcza
się zazwyczaj kilka opcjonalnych informacji o pakiecie, a na końcu informacje o rodzaju
programu użytego do skompresowania i archiwizacji całego pakietu.
Pierwszy przykład reprezentuje plik zapisany w formacie Red Hat Package Manager
(.rpm). Ciąg .i386 widoczny przed rozszerzeniem .rpm wskazuje, że pakiet zawiera pliki
binarne przeznaczone do uruchamiania na komputerach opartych o architekturę Intel i386
(potocznie mówiąc, przeznaczone dla pecetów). Lańcuch identyfikuje numer kom-
pilacji (w celu wprowadzenia drobniejszych zmian ten sam pakiet mógł być wielokrot-
nie ponownie kompilowany). W ramce zatytułowanej Pakiety RPM kontra kompilacja
kodu zródłowego znajdziesz zestawienie wad i zalet pakietów RPM porównanych do
klasycznej metody własnoręcznej kompilacji kodu zródłowego aplikacji.
Kolejne dwa przykłady nazw reprezentują pliki zawierające kody zródłowe aplikacji. Po-
szczególne pliki składowe aplikacji zostały zarchiwizowane za pomocą programu tar
i następnie skompresowane przy użyciu programu gzip. Aby przygotować pakiet do insta-
lacji, będziesz musiał użyć tych dwóch poleceń (lub polecenia z opcją ) do przy-
wrócenia plików składowych do pierwotnej postaci.
Między numerem wersji aplikacji i przyrostkami .tar .gz mogą się znajdować, oddzielone
kropkami, dodatkowe znaczniki, reprezentujące dodatkowe informacje o zawartości pakietu.
Jeżeli dany pakiet zawiera pliki binarne, umieszczana jest tam informacja, dla jakiej archi-
tektury są one przeznaczone. W przykładzie trzecim opcjonalny znacznik .src został umiesz-
czony po to, aby odróżnić pakiet zawierający kody zródłowe od pakietu zawierającego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]